Fehmi Koru*
Dün 6 yaşından itibaren en yakınlarının yönlendirmesiyle kendisinden epey yaşlı biri tarafından istismara uğradığı anlaşılan ve yılların akabinde yaşadıklarını dava konusu haline getiren bayan olayı ile ilgili iki değerli gelişme oldu.
İlki şu: Davanın görüleceği mahkemenin evvelce belirlediği 6 ay sonrasına ilişkin gün değiştirildi ve yeni yıla girilmeden yargının davaya bakacağı açıklandı.
Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan da, dokuz gün boyunca derin suskunluğa katkıda bulunduktan sonra nahoş olayla ilgili görüşünü açıkladı.
Gecikmeli de olsalar yaşanan bu gelişmelere bakarak, dün buradaki yazımın başlığı ile yaptığım, “Gök gürültüsüne dönüşen derin suskunluk” manzarasının bozulmaya, ortalığı saran dumanın az da olsa dağılmaya başladığını düşünüyorum.
Şimdi sıra, bugüne kadar mevzuya dönük akla ve mantığa muhalif olduğu kadar İslam dininin temel prensiplerine de ters olduğu apaçık belirli görüşleri birbiri arkasına tekrarlamaktan öte bir yaklaşımları görülmeyen Diyanet ve ilahiyat topluluğunda.
Onların da, birilerinin tekrarlayıp durduğu ‘alt ve üst ergenlik yaşı’ kriterlerini sorgulayıp akla ve mantığa, en kıymetlisi de İslam’ın temel prensiplerine uygun bir görüşle mevzuyu ele alıp tartışmalara katılmaları gerekiyor.
Tabii, hususa ait görüşünü genel liderinin ağzından işittiğimiz AK Parti’nin, bayan hakları konusunda kendilerinin teşebbüsüyle, kapsamı tekrar hükümetin seçtiği uzmanlarca belirlenmiş, teşebbüsün sahibi Türkiye olduğu için de ‘İstanbul Sözleşmesi’ ismiyle memleketler arası literatüre girmiş bulunan, BM damgalı metni reddetmesini tekrar gözden geçirmesi ve benimsemesi de beklenmeli.
En azından ben, dünkü yazımda, sonrasında meydana gelen iki yeni gelişmeyle birlikte bunu da beklediğimi duyurmuştum.
Türkiye, çocukların, genç kızların, bayanların çarçabuk akına, tecavüze uğrayabildiği, anne-babaların 6 yaşındaki bebeği elin herifine kendi elleriyle teslim edebildiği bir ülke manzarasından kendisini kurtarmalıdır.
Bunu kim yapacak?
Elbette misyon bugünkü iktidara düşüyor.
Yalnızca devlet erkini ellerinde tuttukları, bu ortada ülkenin prestijini korumakla da misyonlu oldukları için değil, içeride ve dışarıda bugünkü iktidara yakıştırılan muhafazakar hassasiyetler sebebiyle de bunu yapmak zorunda AK Parti ve hükümet…
Gözleri üzere muhafazaları gereken o hassasiyetlerin artık tartışılan tipten çirkinliklerle iktidar periyotlarının anılmasına yol açabileceği yanlışlığını herhalde görüyorlardır diye düşünmek istiyorum.
Olayı bütün boyutlarıyla -bu ortada din ve İslam kavramlarının bu cins tartışmalarla insanların gözünde paha kaybetmesi boyutuyla da- görülebildiğinden ise emin değilim.
Evet, kuşkuluyum.
Kuşkumun en önemli sebebi, AK Parti genel lideri da olan Cumhurbaşkanı Tayyip Erdoğan’ın, dokuz günlük suskunluktan sonra -yani bahis üzerinde enine uzunluğuna düşünebileceği, müracaatı gerektiğini düşündüğü bireylerle müzakere edebileceği uzun bir mühletin ardından- yaptığı açıklamanın can alıcı bir kısmıdır.
Şu kısım:
“Şu ana kadar arkadaşlar gereken çalışmayı gösterdiler. Bunları görmezden gelen bir muhalefet kelam konusu. Günümüz koşullarında 13 yaşında nişan, 14 yaşında evlilik üzere bir durumu kabul edebilmemiz asla mümkün değildir. Hele hele daha küçük yaşlardaki istismar tam bir faciadır. Ülkemizde çocuklara yönelik taciz, tecavüz, reşit yaşa ulaşmadan evlilik üzere konularda hassasiyetimizi kimseye sorgulatmayız.”
Devletin mağdure bayanın 6 yaşından itibaren yaşadıklarından son iki yıldır haberdar olduğu şahsen ilgili bakan tarafından açıklanmış bulunuyor. Bu iki yıl içerisinde gösterildiği söylenen ‘gereken çalışma’ nedir?
Mağdureye kalacak yer, çocuğuna süt sağlanmasından öbür?
Yargı alanına taşınmış bahisle ilgili bakanlığın yaptığı rastgele bir şey var mı?
Vardı da bizler mi duymadık?
Sözgelimi bakanlık davaya müdahil oldu mu?
Müdahil olunsaydı, savcılığın iddianamesi olayın vahametini bütün çarpıklığıyla dışa vurduğu halde, mahkemenin duruşma tarihini 6 ay sonraya atmasına, o kararın alındığı gün bakanlığın itiraz etmesi gerekirdi.
İlgi en üst seviyeden nihayet belirli oluncaya -yani düne kadar- beklenmemiş olur, kamuoyunu infiale sürükleyen tartışmalarla bahsin bu kadar yaralayıcı hale gelmesine fırsat verilmezdi.
Kesinlikle iktidarın eliyle devlet ismine sürüklenilmiş bir ihmal var.
Bu kadar da değil.
Açıklamanın birebir kısmında yer alan hususun tarifine dair tespitlerde de yanlışlar var.
Tartışması yapılan bahis ‘12 yaşında nişan 14 yaşında evlilik durumu’ kolaylığında değil zira.
“Ne var bunda bu kadar büyütülecek?” denemeyecek kadar vahim bir mevzu tartışılıyor. Bir tarafında 6 yaşındaki çocuğa reva görülen bir muamele, yapılanı yasallık kalıbına sokabilmek için bir grup halinde hile yoluna başvurulması, bütün bunların dini münasebetlere dayandırılması ve devlet kurumlarının ihmali, yargının olayı hafife alabilmesi üzere detaylara sahip bir ‘durum’ bu.
“Arkadaşlar” denilenlerin gereken çalışmayı göstermedikleri apaçık ortada.
Devletin mevzuyu değerlendirişindeki yanlışlık bütün çocukları tehdit altında bırakıyor.
‘İstanbul Sözleşmesi’nin değeri de burada aslında.
Sözleşme, devletlere, kadın-erkek ayrımı gözetmeden herkesin hak ve özgürlüklerini muhafaza ve kollama vazifesini yüklüyor. Mukaveleyi onaylayan ülkelere, bizde artık tartışma gündemine girmiş olan mevzuya misal yanlışlıklara derhal ve nasıl müdahale edebileceğinin yol haritasını da yükümlülük olarak veriyor.
Tartışma konusu olan yakışıksız olay ve benzerleri ortaya çıktığında, ‘İstanbul Sözleşmesi’ni onaylamış bir ülke, yalnızca bu onayını hatırlatarak, mukabele etmekle yetinebilirdi.
Yargı da, o denli bir ülkenin yargısı olarak hususa yaklaşacağı için, önüne gelen dava konusuna daha fazla ilgi gösterirdi.
Bakanlık kontrat mucibince davaya müdahil olurdu aslında.
Dün gerçekleşebileceğinden kuşku duyduğumu belirterek yazdığım iki mevzu -Cumhurbaşkanının açıklaması ve yargının dava tarihini erkene çekmesi- tıpkı gün gerçekleşti; üçüncü tavsiyem neden gerçekleşmesin? Hükümet de ‘İstanbul Sözleşmesi’nden onayını çekme yanlış kararından vazgeçmeli.
Neyse.
Şimdi sıra, Diyanet’in ve ilahiyat topluluğunun öteki hiçbir biçimde yanlış anlamalara meydan vermeyecek bir açıklıkta mevzuyu ele aldıklarını muhakkak edecek açıklamalarında.
İlgilisine not: Diyanet ve ilahiyat topluluğu için yol gösterici bir yazı, bugünkü Karar gazetesinde, uzun yıllar İstanbul müftüsü olarak vazife yapmış, ilahiyat profesörü Mustafa Çağrıcı imzasıyla yayımlandı. ‘Çocuk yaştakileri evlendirme fetvası’ başlıklı yazıyı okumalarını hususa ilgi duyan herkese tavsiye ederim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.