İsrailli Haaretz gazetesi, Gazze’de öldürülen gazetecilere ait dikkat cazibeli bir görüş yazısı yayınladı.
Hanin Majadli imzasıyla yayınlanan haberde, Tahran’da Hamas lideri İsmail Haniye’ye suikast düzenlendiği gün, İsrail’in El Cezire için Gazze’de çalışan genç gazeteci İsmail el-Gul’e de suikast düzenlediği belirtildi.
Yazıda şöyle denildi: “İsmi açıklandıktan sonra El Cezire ve İsrail ortasında bir telaffuz savaşı patlak verdi: Hangisi daha fazlaydı, bir terörist mi yoksa bir gazeteci mi?”
İsrail Silahlı Kuvvetleri (IDF) Sözcü Ünitesi’ne nazaran, “Hamas’ın Gazze Şeridi’nde ele geçirilen bilgisayarlarından alınan 2021 tarihli bir doküman, örgütün askeri kanadındaki binlerce aktivisti listeliyor ve 2021 prestijiyle el-Gul’un Hamas’ın Gazze tugayında mühendis olduğunu doğruluyor.”
Katar merkezli El Cezire televizyonu ise birkaç lisanda yayınladığı karşılıkta, İsrail ordusu ve istihbaratının savının büsbütün yanlış olduğunu söyledi.
Açıklamada, “İsrail işgal güçleri daha evvel İsmail’i 18 Mart 2024’te El Şifa Hastanesi’ne düzenledikleri baskın sırasında kaçırmış ve hür bırakılmadan evvel bir mühlet gözaltında tutmuştu, bu da rastgele bir örgütle kontağı olduğu istikametindeki geçersiz argümanlarını çürütüyor ve yalanlıyor” denildi.
Majadli’ye nazaran bu anlatı savaşı, savaşın başlarında milletlerarası haber ajanslarında çalışan gazetecilerle ilgili tartışmaları hatırlatıyor.
“TÜM SAVAŞLARDAN DAHA BERBAT BİR SAYI”
Bu gazetecilerden kimileri 7 Ekim saldırısının belgelenmesine yardımcı oldular ve gerçek hareketlere karışıp karışmadıkları ve medya şirketlerinin bundan ne ölçüde haberdar oldukları hiçbir vakit tam olarak açıklığa kavuşturulamadı.
Gazetecileri Muhafaza Komitesi’ne nazaran, 7 Ekim’den bu yana Gazze’de 110’dan fazla muhabir ve medya çalışanı öldürüldüğü hatırlatılan yazıda, bu sayının İkinci Dünya Savaşı, Kore Savaşı, Vietnam Savaşı ve Irak’taki savaşlardan daha makûs bir sonuç olduğuna dikkat çekildi.
Yazının devamında şu sözlere yer verildi:
“Ya bu gazeteciler Gazzelilerin içinde bulundukları berbat durumu dünyaya duyurabilmelerinin tek yoluysa? Yabancı gazeteciler Gazze’ye nadiren giriyor ve girenlere de IDF Sözcü Ünitesi’nden askerlerin eşlik etmesi gerekiyor. Yalnızca memleketler arası hukuku ihlal eden bir devlet, kendi idaresi altında olup bitenlerle ilgili haberleri bu kadar yakından izleyebilir. Yalnızca özgür ve bağımsız medyayı tehdit olarak algılayan bir devlet 110’dan fazla gazetecinin vefatını ‘tali hasar’ olarak kıymetlendirebilir.”
Haaretz’e nazaran Gazze’de meyyit sayısı 40 bine yaklaşırken, gazetecilerin korunacağı niyeti kulağa bilhassa gülünç geliyor.
“GELECEK JENERASYONUNU ORDU RADYOSUNDA YETİŞTİREN BİR MEDYADAN NE BEKLEYEBİLİRSİNİZ?”
Yazıda, gazetecilerin kendilerini tanıtma gayretlerinin onları korumakta başarısız olduğu belirtilirken, gazetecilerin ordu tarafından hakikaten gaye alındığına dair tezler olduğu aktarıldı. İsrail ordusunun ise Gazze’deki gazetecileri amaç olarak gördüğünü resmen reddettiği tabir edildi ve “O halde neden bu kadar çok gazeteci öldürülüyor?” sorusu yöneltildi.
Majadli, kendi sorusunu şöyle yanıtladı: “Çünkü İsrailli gazetecilerin birden fazla Gazze’deki meslektaşlarının bahtına kayıtsız ve birçoğu da Gazzeli gazetecilere ölmeyi hak eden Nukhba gücü üyeleri olarak bakacak kadar suçluluk atfediyor.”
İşte bu yüzden Gazze’de gazetecilerin öldürülmesine karşı tek bir imza kampanyası düzenlenmediğini söyleyen Majadli, şu sözleri kullandı:
“Tek bir haber merkezinin önünde şov yapılmadı. Bu türlü bir şeyi kim imzalayacak? Anchorman-cum-hard-liner Dany Cushmaro mu? Binyamin Netanyahu’nun sözcüsü Kanal 14’ten Yinon Magal ve Shimon Riklin mi? Kanal 12’nin askeri muhabiri Nir Dvori bile büsbütün İsrail’in iletilerini aktarıyor.”
Yazının sonunda şöyle denildi: “Aslında gelecek jenerasyonunu Ordu Radyosu’nda yetiştiren bir medyadan ne bekleyebilirsiniz ki? Bu gazetecilere gün doğacak mı?”